wika
Nie ma we Francji obywatela, który nie znałby tego człowieka. W historii Francji odegrał kluczową rolę. Podczas II wojny stał w opozycji wobec kolaborantów z państwa Vichy i marszałka Philippe'a Petaina. Był zawsze indywidualistą i bardzo skromnym człowiekiem. Dlatego też trudno było mu znaleźć wspólny język np. z Winstonem Churchillem.
Po wojnie dzięki jego umiejętnością negocjacyjnym i równie dużym tupecie, włączył Francję w największe polityczne decyzje co do organizowania Europy. Jednoznacznie przypisuje się de Gaulleowi zbudowanie potęgi francuskiej XX wieku, mimo iż był antyamerykanistą i eurosceptykiem.
Osobiście zauważam w nim wiele podobieństw do Józefa Piłsudskiego.
Obaj byli woskowymi, obaj dążyli do przejęcia władzy, po czym ją oddali.. aż do momentu kiedy musieli wrócić ażeby ratować swój kraj.
Zapraszam do debaty nad tą bardzo ciekawą postacią.
Charles de Gaulle był jednym z ojców Europy, który wywarł wielki wpływ na kierunek orientacji Europy. Dążył on w swojej polityce zagranicznej do niezależności Francji, stąd właśnie rozwój broni atomowej a także wystąpienie ze struktur NATO-wskich. Jego polityka doprowadziła do pierwszego kryzysu Wspólnot, który zażegnany został kompromisem luksemburskim a także do blokady brytyjskiego uczestnictwa w strukturach europejskiej współpracy w latach 60. XX w.
Charles de Gaulle był autorem koncepcji Europy Ojczyzn, a w 1963 roku doprowadził do zawarcia traktatu elizejskiego, w którym opowiedział się za ścisłą kooperacją z Republiką Federalną Niemiec.
Należy wspomnieć, że do władzy doszedł w wyniku nieudanego zamachu stanu z 1.VI.1958, który był szczytowym momentem kryzysu IV Republiki. Zapobiegł on rewolcie generałów w Algierii i wojnie domowej we Francji. Pod jego polityczną wizję powstała nowa konstytucja francuska ustanawiająca V Republikę. W latach 1959–1969 był prezydentem, zwolennikiem silnej władzy wykonawczej sprawowanej pośrednio przez prezydenta.
Kilkakrotnie wyszedł cało z zamachów organizowanych przez Organizację Tajnej Armii (OAS). Przyznał niepodległość Algierii w 1963.
De Gaulle wrócił do polityki w momencie kiedy jego państwo rzeczywiście stało nad przepaścią. Tutaj możemy doszukiwać się analogi do postaci Marszałka Piłsudskiego. Konflikt algierski bardzo kompromitował Francje w całej Europie. Spadek autorytetu Francji polegał na tym że w tamtejszych walkach oddziały francuskie często torturowały algierskich bojowników. Dochodziło także do pogromów miejscowej ludności. Afera wyszła jednak na jaw i francuskie gazety opublikowały wydarzenia jakie miały miejsce w Algierii.
Od XIX w. do Algierii zaczęli masowo napływać francuscy osadnicy. W 1954 r. wybuchła tam wojna o niepodległość która została zainicjowana przez Front Wyzwolenia Narodowego. Problem algierski był wielce złożony. Można by powiedzieć, że czynna walka przeniosła się na teren Francji ponieważ na kraj ten spadały liczne ataki terrorystyczne OAS. Organizacja ta swoimi atakami chciała wymusić na rządzie nie udzielenie niepodległości Algierii. Algieria była bardzo atrakcyjnym terenem dla tamtejszej francuskiej części ludności. Po za tym jak się okazało niebawem Algieria posiadała spore zasoby ropy naftowej.
De Gaulle gdy w 1958 r. został szefem rządu opanował trudną sytuację w jakiej znalazła się Francja. Stworzył on system federalny przyznając częściową autonomie koloniom afrykańskim. Niedługo potem został prezydentem V Republiki. Polityka de Gaulla doprowadziła wkrótce do dekolonizacji francuskich terytoriów zamorskich. Za niepodległością opowiedziały się wówczas Mali, Senegal, Madagaskar, Kamerun (w1960), Togo, Nigeria, Gabon, Wybrzeże Kości Słoniowej, etc.
Charles de Gaulle prowadził politykę antyamerykańską. Był wyraźnym przeciwnikiem USA które jego zdaniem narzucało światu swoja hegemonię. Do zgrzytów na linii Francja-USA doszło w momencie kiedy de Gaulle uznał rząd komunistyczny Chin wbrew stanowisku USA. Popierał także narody Ameryki Łacińskiej w walce o niepodległość (znamienna była wizyta w Meksyku). Często tez krytykował działania USA w Wietnamie na arenie międzynarodowej.