wika
Najpierw kilka słów o aktorze:
Zbigniew Cybulski (ur. 3 listopada 1927 w Kniażach k. Stanisławowa, zm. 8 stycznia 1967 we Wrocławiu) - polski aktor teatralny i filmowy. Absolwent PWST w Krakowie (1953). Debiut w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1953-1955, 1958-1960) u Leona Schillera w sztuce Intryga i miłość. Współzałożyciel wraz z Bogumiłem Kobielą i dyrektor artystyczny teatrzyku studenckiego Bim-Bom w Gdańsku (1954-1960), eksperymentalnego Teatru Rozmów w Sopocie, gdzie grał i reżyserował. Aktor Kabaretu Wagabunda w Warszawie (1960), Teatru Ateneum w Warszawie (1960-1963), gdzie z powodzeniem grał m.in. w sztukach Kapelusz pełen deszczu, Dwoje na huśtawce, Pierwszy dzień wolności. Występował w spektaklach Teatru Telewizji, m. in. Murowane alibi Coliba Robertsona, reż. Janusza Morgensterna, Podwórko Andrzeja Jarockiego, Romans prowincjonalny Kornela Filipowicza czy Zatrzaśnij ostatnie drzwi wg Trumana Capote'a.
Prowadził nonkonformistyczne życie na krawędzi, na jakie tylko pozwalały polskie realia tamtych lat. Ubierał się zazwyczaj w obcisłe skóry i modnie zaczesywał włosy. Sprawiał wrażenie osoby szalonej, łamiącej wszelkie konwenanse, aczkolwiek zawsze bardzo eleganckiej. Wydawał się gdzieś śpieszyć i nie zwracał uwagi na nic, co go nie interesowało, m. in. nigdy nie wsiadał do pociągu, lecz zawsze czekał do ostatniej chwili, by wskoczyć w biegu. Mimo takiego "młodocianego szaleństwa" twierdzono, iż wszystko, z czym miał do czynienia, nabierało swoistego wdzięku. Ta postawa przypominała bardzo postawę amerykańskiego aktora i amanta Jamesa Deana.
Wracając z planu zdjęciowego filmu Morderca zostawia ślad zginął tragicznie pod kołami warszawskiego ekspressu, do którego próbował wskoczyć z 3 peronu wrocławskiego dworca kolejowego (dziś w tym miejscu znajduje się tablica pamiątkowa, którą odsłonił Andrzej Wajda 8 stycznia 1997). Pochowany na cmentarzu katolickim przy ul. Henryka Sienkiewicza w centrum Katowic.
(źródło: www.wikipedia.pl)
*************************************************
FILMOGRAFIA
* 1954 - Kariera (pasażer autobusu)
* 1954 - Pokolenie (Kostka)
* 1955 - Trzy starty (Leśniak)
* 1956 - Koniec nocy (Romek)
* 1956 - Tajemnica dzikiego szybu (górnik)
* 1957 - Wraki (Rafał Grabień)
* 1958 - Krzyż Walecznych (Więcek)
* 1958 - Ósmy dzień tygodnia (Piotr)
* 1958 - Popiół i diament (Maciek Chełmicki)
* 1959 - Pociąg (Staszek)
* 1960 - Do widzenia, do jutra (Jacek); także autor scenariusza
* 1960 - Niewinni czarodzieje (Edmund)
* 1960 - Rozstanie (znany aktor)
* 1961 - Le thé à la menthe (Herbata i mięta) (film krótkometrażowy) (człowiek w kawiarni)
* 1962 - Jak być kochaną (Wiktor Rawicz)
* 1962 - La Poupée (Lalka)
* 1962 - L'amour à vingt ans (Miłość dwudziestolatków) (Zbyszek)
* 1963 - Ich dzień powszedni (Andrzej)
* 1963 - Milczenie (Roman)
* 1963 - Rozwodów nie będzie (Gruszka)
* 1963 - Zbrodniarz i panna (kapitan Ziętek)
* 1964 - Att alska (Kochać) (Fredrik)
* 1964 - Giuseppe w Warszawie (Staszek)
* 1964 - Pingwin (Łukasz)
* 1964 - Rękopis znaleziony w Saragossie (Alfons van Worden)
* 1965 - Jutro Meksyk (trener Jańczak)
* 1965 - Salto (Kowalski/Malinowski)
* 1965 - Sam pośród miasta (Konrad)
* 1966 - Cała naprzód (Janek)
* 1966 - Iluzja (TV, film krótkometrażowy)
* 1966 - Mistrz (TV) (reżyser)
* 1966 - Przedświąteczny wieczór (kolega Zapały)
* 1966 - Szyfry (Maciek)
* 1967 - Jowita (trener Księżak)
* 1967 - Morderca zostawia ślad (Rodecki), niedokończony
*********************************************
Aktor odbierany w dwójnasób . Jedni go uwielbiają, inni nie mogą na niego patrzeć. Niewątpliwe jest to, że Cybulski już za życia stworzył swoją legendę. Bardzo nie lubił kiedy porównywano go do Jamesa Deana. Nie rozstawał się ze swoimi okularami (co było trudne, bo bez przerwy je gubił i na planie filmowym zazwyczaj dorabiano mu kilka par, bo wiadomo było, że zaraz jedne zgubi). Szalały za nim dziewczyny, chłopcy próbowali naśladować. Chodzili za nim na ulicach. Był "wielką gwiazdą". Mówi się, że nie był świetnym aktorem pod względem warsztatowym. A mimo to filmy, takie jak "Popiół i diament", "Do widzenia do jutra" czy "Giuseppe w Warszawie" przeszły do klasyki polskiego kina.
Nie zagrał wielu głównych ról, mimo to jest swoistym fenomenem.
Na czym polega ten jego fenomen? Czy znajdę na forum jego fanów bądź przeciwników?
Kilka słów o Zbyszku Cybulskim.
Niezaprzeczalnie Zbigniew Cybulski w swoim niedługim życiu odniósł sukces i osiągnął szczyt. Moim zdaniem kreacje tego aktora są na tyle oryginalne i niepowtarzalne, że trudno mówić o Nim w złym świetle.
Ten charyzmatyczny aktor potrafił wzbudzić w widzu duże emocje. Jego nietuzinkowość , umiejętność wcielenia się w rolę stanowi symbol kunsztu aktorskiego. Takim przykładem może być rola Maćka Chełmickiego w Popiół i diment. Bynajmniej na mnie ten film zrobił ogromne wrażenie.
Fenomen Cybulskiego (moim zdaniem) polega głównie na tym, że starał się pozostać sobą, nie kreował się na gwiazdora, jeśli coś robił to z przekonania, a efekty możemy podziwiać do dziś.
Pozdrawiam
Popieram Magdo :)
Ja cenię go także za "Bim-bom" teatr, tej świeżości, naturalności i oryginalności, której często brakuje w czasach obecnych.
Niestety nie wiem dlaczego, ja Cybulskiego nigdy nie lubiłem. Podejrzewam że za taką scenę w "Popiół i diament" Leży sobie, słonko świeci. Po chwili wstaje, otrzepuje MP-40 z mrówek i wykonuje wyrok. To jest moja całkowicie subiektywna opinia.
Rolą która mi się podobała To Staszek z "Giuseppa...."
no cóż, mamy podobne wrażenia, chociaż akurat nie z powodu tej sceny, o której mówisz, nie bardzo przepadam za tym aktorem. Po prostu nie przekonuje mnie jego gra. Jakoś nie przepadam. Nie wiem, czy to nie jakaś na siłę wylansowana gwiazda, nad którą "należy" się zachwycać. W każdym razie ja nie dostrzegam nic takiego, co by na zachwyt zasługiwało. Może bardziej odpowiada on paniom?
Może bardziej odpowiada on paniom?
W moim przypadku akurat nie chodzi o postrzeganie Cybulskiego jako mężczyznę, który wzbudza we mnie jakieś szczególne uniesienie. Bardziej interesuje mnie sposób jego przekazu, jak również czas w którym tworzył. Należy zauważyć, iż twórczość ówczesnej kinematografii polskiej wkraczała w nowy nurt, a filmy które powstawały świetnie odzwierciedlały przemiany. Cybulski jest jednym z wielu aktorów którzy próbowali swoją grą świetnie to pokazać.