wika
Typ kurosa i kory w greckiej rzeźbie monumentalnej ostatecznie wykrystalizował się w okresie archaicznym pod wpływem wzorców wschodnich, zwłaszcza egipskich.
Kora
To stojąca frontalnie do widza młoda dziewczyna, zawsze szczelnie ubrana. Cała postawa jest sztywna, dłonie przylegają płasko do ciała lub są ułożone w geście modlitewnym. Kory okresu archaicznego VII w. p.n.e ubrane były w długie szaty, czasem na ramionach miały epiblemę- narzutkę. Szata potraktowana jest specyficznie: jeżeli posiada fałdy to są one zrobione regularne, niemal z matematyczną precyzją. Rzeźbiarz nie starał się nadać posągowi jakichś indywidualnych cech twarzy czy kształtu ciała. Może wynikało to ze tego, że w tamtych czasach nikt nie pozował rzeźbiarzom, a może z tego, że wtedy temat ciała kobiecego był tematem tabu? Niejednokrotnie zdarza się, że archaiczne kory są zwyczajnie płaskie. Włosy posągów nie są traktowane realistycznie ale raczej zdobniczo. Zawsze są one długie i bardzo regularnie ułożone w charakterystyczne loki- rurki. Posągi kor były zawsze malowane. Oczy niejednokrotnie inkrustowano kamieniami szlachetnymi lub kryształem górskim. Wraz z nadejściem wieku VI p.n.e zauważalne są pewne zmiany zarówno w ubiorze, jak iw postawie kor. Strojem dominującym stał się modny wówczas joński chiton, czasem w połączeniu z płaszczem- himationem. Na twarzach archaicznych kor zawsze zobaczymy charakterystyczny uśmiech. Przypuszcza się, że kory były wyobrażeniami ówczesnych ideałów jeżeli chodzi o kobiety i przedstawiały prawdopodobnie córki arystokratycznych rodów.
Kuros
W przeciwieństwie do typu kory, kuros nie ewoluował w tak znacznym stopniu jak. Od początku był to nagi, młody mężczyzna z charakterystycznym archaicznym uśmiechem. Również ustawiony frontalnie, zazwyczaj z jedną nogą wysuniętą do przodu. Ręce miał opuszczone wzdłuż ciała. W rzeźbach typu "kuros" wiele części ciała było traktowanych dekoracyjnie. I tak: uszy przedstawiano jako ślimacznicę, sutki jako gwiazdki, a kolana były miejscem na popis wyobraźni rzeźbiarza. Według powszechnej opinii im więcej było elementów zdobniczych, tym większą wartość przedstawiała rzeźba. Kuros również wyrażał ideały swojej epoki, jako, że rzeźby tego typu często stawiano na grobach, utożsamia się je z synami bogatych rodów.
A jak wyglądały te typy rzeźb w okresach innych niż archaiczny? Zapraszam do dyskusji.
Dopiero gdzies w czwartym wieku p.n.e. jakis grecki poeta rzekl, ze kochac mozna takze i kobiete.
Ne dziwi mnie przeto roznica miedzy kurosem a kora. Rzezbiarze studiowali meskie cialo przede wszystkim.
Kobieta dla Hellena byla corka, zona, matka, babka. Nikim wiecej.
W takim razie co z boginiami? One również były kobietami. Nie wydaje mi się żeby problem tkwił tylko w tym, że kobieta zajmowała w społeczeństwie niższą pozycję niż mężczyzna . Po prostu artysta miał możliwość oglądania nagiego męskiego ciała choćby na różnego rodzaju zawodach, był to widok niemal codzienny, artysta zapamiętywał i rzeźbił tak jak zapamiętał. Kobieta była natomiast okryta szatami od stóp do głów i, moim zdaniem, to z tego powodu rzeźbiarze mieli takie problemy z oddaniem kobiecego ciała. W epoce archaicznej nie widać jeszcze wszechobecnej później golizny. Kobieta ma być piękna ale i niedostępna. Kiedy artyści zaczęli powoli "rozbierać kobiety" dało sie zauważyć, że nie potrafili sobie poradzić z różnicami anatomicznymi. Biodra robili typowo męskie, piersi były barierą niemal nie do pokonania i znajdowały sie na dziwnej wysokości. Trochę się rzeźbiarze musieli namęczyć zanim nauczyli się poprawnie oddawać kobiece ciało. Problem rozwiązał się ostatecznie kiedy pojawili się modele pozujący do rzeźb.