wika
Dyskusja ta była gorącym tematem w czasach takich postaci jak Duns Szkot, Tomasz z Akwinu czy Piotr Abelard, a ten ontologiczny problem znajdywał swoje odbicie nawet w gramatyce (dyskutowano, czy to, co napełnia wyraz treścią istnieje jedynie jako skojarzenie w ludzkim umyśle, czy też oprócz przedmiotu i jego nazwy istnieje trzeci składnik - idea zawarta w wyrazie). Dziś problem ten, nawet nieświadomie, poruszają filozofowie - amatorzy. Chodzi mianowicie o to, czy idee istnieją obiektywnie.
Wielkim promotorem świata idei istniejących niezależnie i obiektywnie był oczywiście Platon. Przez długi czas jego koncepcja była uznawana i przeniknęła do filozofii chrześcijańskiej (wielu ojców kościoła to neoplatończycy, nawróceni już w dorosłości). Realiści głosili, iż oprócz świata materialnego istnieje świat idei napełniany przez byty istniejące niezależnie od wszystkiego i jedynie odnajdywane i nazywane przez ludzi.
W XIII wieku popularność zaczął zdobywać jednak pogląd bardziej zdroworozsądkowy, zwany nominalizmem, głoszący, iż takie sprawy jak dobro, zło, miłość, prawda - to jedynie słowa ukute przez ludzi na określenie pewnych zjawisk, że gdyby nie istniał świat i kochający ludzie miłość także by nie istniała.
Który z tych poglądów wydaje wam się bliższy? Może znacie jakieś odniesienia z filozofii innych kontynentów?
Nie bardzo rozumiem skąd się wzięła obecność w tym wątku Platona, liczę, że mi to Złomiarzu wyjaśnisz Filozofia Platona to przecież idealizm, realizm pojawił się dopiero u Arystotelesa, a potem u Tomasza z Akwinu, który dokonał jego recepcji. Idealizm to idee, realizm to byt, zatem skąd tutaj Platon?
Realizm - a konkretnie realizm pojęciowy - oznacza, iż uniwersalia istnieją realnie, naprawdę. Nazwy mogą być mylące, ponieważ "realizm" kojarzy się z myśleniem przyziemnym i negowaniem istnienia bytów nadnaturalnych, ale to właśnie ten pogląd uznaje, że istnieją takie byty jak "dobro" czy "piękno". Nominalizm z kolei właśnie te pojęcia zalicza w poczet tworów psychologiczno-lingwistycznych, istniejących jedynie w świadomości komunikujących się ludzi i określających pewne zjawiska. "Dobro" czy "zło" to jedynie nomen-nazwa, stąd "nominalizm". Realizm zaprezentowany został w pełnej postaci właśnie w dziełach Platona, natomiast Arystoteles obmyślił twór pośredni, uznając, że uniwersalia istnieją, jeśli mogą być czemuś przypisane.