wika
Witam.
Ktoś wie może coś więcej na temat tej niezbyt znanej wojny? Może jakieś bitwy, zbrodnie wojenne? Liczę na pomoc Forumowiczów. Pozdrawiam!
PS: Jak dowiem się o tej wojnie czegoś to skrobnę.
Bardzo ciekawy konflikt traktowany jednakże zwykle po macoszemu. Jak ktoś o niego pyta, to zwykle jest odsyłany na jakąś mniej lub bardziej ogólnikową stronę w Internecie lub dostaje namiar na publikację napisaną w podobnym stylu.
Swego czasu pozbierałem trochę danych, a obecnie zakupiłem 194 zeszyt Wydawnictwa Militaria „Afryka Wschodnia 1935-1941” autorstwa Jacka Solarza.
Oddziały Askarysów z włoskich jednostek kolonialnych:
---------------------------------------------------------------------------------------------
Proponuję podzielić temat na trzy części:
1. Przygotowania obu stron do wojny
2. Przebieg działań wojennych
3. Okupacja włoska i działania partyzantki
Na początek przygotowania Włoskie.
Ponieważ Włosi znajdowali się w dogodnej sytuacji strategicznej. Przyszła linia frontu znajdowała się blisko własnych portów morskich znajdujących się w ich posiadłościach kolonialnych. Całość transportu wojsk i zaopatrzenia dla nich spoczęła więc na włoskiej marynarce wojennej - Regia Marina.
Ponieważ porty znajdujące się w obu koloniach do tej pory miały bardzo mała przepustowość pierwszym zadaniem była ich szybka rozbudowa: Massaue i Assab w Erytrei oraz Mogadiszu, Merka, Dante, Bender Kassim, Alula, Chisimayo, Obbia i Brava w Somalii. O skali tych działań może świadczyć to, że port w Massaua był w stanie w lutym 1935 roku w ciągu miesiąca obsłużyć tylko 4 statki i 5 tyś ton ładunków natomiast w grudniu tego samego roku wartości te wynosiły odpowiednio 50 statków i 200 tyś ton. W wymienionych portach zbudowano duże instalacje odsalania wody morskiej, zacumowano w portach pływające instalacje tego typu oraz zaangażowano w transport wody pitnej wszystkie posiadane przez flotę zbiornikowce przystosowane do tego celu. Dla produkcji lodu do celów przechowywania produktów spożywczych przysłano także dwa okręty-chłodnie.
Na potrzeby transportu zostały wyczarterowane 93 statki cywilne o pojemności 725000 BRT (w tym 10 liniowców pasażerskich do transportu wojsk), oddelegowano 61 jednostek pomocniczych a dodatkowo za granicą zakupiono 12 kolejnych statków o pojemności 140000 BRT. Do leczenia oraz transportu chorych przygotowano 8 statków-szpitali (przystosowane do obsługi 550-800 łóżek z chorymi każdy).
Transporty włoskie wypływały z Neapolu, Genui i Cagliari i do Kanału Sueskiego miały one zapewniona osłonę lotnictwa i floty wojennej dla uniknięcia incydentów.
W pobliżu granicy z Etiopią przygotowano także dobrze zaopatrzone lotniska polowe w Asmarze, Assabie, Dolo, Mogadiszu i Gallekajo.
Pod dowództwem generała Emilio De Bono do ataku przygotowano 5 regularnych dywizji piechoty, 2 kolonialne dywizje piechoty oraz 7 dywizji Czarnych Koszul oraz liczne oddziały pomocnicze - łącznie 276 tyś żołnierzy (z czego 87 tyś to oddziały kolonialne tak zwanych Askarysów), około 300 pojazdów opancerzonych (tankietek i samochodów pancernych) oraz około 800 samolotów.
Zanim przejde do Etiopii poczekam na uzupełnienia od zainteresowanych tematem.
Pozdrawiam,
Włosi opracowali plan według którego dążyli do przełamania frontu północnego w rejonie Mekeile i szybkie zajęcie Addis Abeby.
Ciekawy temat, wart odświeżenia. Sporo można znaleźć na temat sił włoskich, gorzej jednak z etiopskimi. Postaram się nieco uzupełnić.
Abisynia zmobilizowała łącznie kilkaset tysięcy ludzi do walki. Źródła różnie podają, od 350 tys. do ponad 700 tys. Najbardziej prawdopodobne jest, że do walki rzucono ok. pół miliona ludzi. W zasadzie armia ta składała się z oddziałów typu milicji (wojowników) wyposażonych łącznie w ok. 400 tys. karabinów różnej jakości, typów i z różnych okresów. Jedyną w miarę nowoczesną jednostką była Etiopska Gwardia Cesarska (Kebur Zabangna), znana też pod nazwą Pierwszej Dywizji. To jedyny oddział wyposażony w nowoczesne karabiny, umundurowany jednolicie (w belgijskie mundury), posiadający broń maszynową w odpowiedniej ilości, moździerze, itd. Oficerowie tego oddziału byli przeszkoleni we francuskiej akademii wojskowej Saint Cyr.
Cesarz Haile Selassie starał się jak mógł zmodernizować swoje wojska, toteż przed wojną dokonano pewnych zakupów sprzętu w Belgii, Francji i Wlk. Brytanii. Ostatecznie wojska etiopskie posiadały ok. 200 dział (część przestarzała) polowych, 50 dział plot. (20 mm Oerlikon, 75 mm Schneider oraz Vickers), parę samochodów pancernych Ford, 4 czołgi (włoskie typu Fiat 3000, jeden typu A, trzy typu B) oraz ok. 20 samolotów różnych typów, pilotowanych przez obcokrajowców. Większość, to samoloty transportowe (część nowoczesna) inne szkolne, patrolowe, lub przestarzałe różnych typów. Problemem dla Cesarstwa były braki finansowe i trudności w pozyskaniu sprzętu zza granicy.
Pozdrawiam.