ďťż

wika

Nie dawno zakończyłem referat o POW (dokładnie: POW na Ukrainie w latach 1914-1918. Komenda Naczelna nr3)… Okazało się, że z moich kolegów ze studiów tylko jeden słyszał o tej ważnej organizacji! Dlatego najpierw mała ankieta… Ja przybliżę tę organizację za jakiś czas jak rozwinie się temat. Na razie zadaje pytania: Czy wiecie coś o POW? Co wiecie o tej organizacji?



Okazało się, że z moich kolegów ze studiów tylko jeden słyszał o tej ważnej organizacji!
A co Twoi koledzy studiują?

Przyznam się szczerze, że od czasu konkursu z historii XX wieku w podstawówce nie interesowałem się tą organizacją. W wakacje postaram się to nadrobić.

Przy okazji - jak oceniasz wkład POW w odzyskanie niepodległości przez Polskę?

A co Twoi koledzy studiują?

To co ja - czyli Stosunki Międzynarodowe na wydziale Nauk Historycznych!

Przyznam, iż nie wiem też wiele o tej organizacji, ale postaram się nieco wyjaśnić jej znaczenie na bazie tego co pamiętam z lektury dzieła "Gorzka chwała";)

Otóż POW była organizacją paramilitarną działającą praktycznie całego KP (powstała w sierpniu 1914r. w Warszawie), następnie w Rosji i Ukrainie, w mniejszym stopniu w Galicji i Prusach. Została oczywiście stworzona przez Piłsudskiego z połączenia Drużyn Strzeleckich i Związku Walki Czynnej. Początkowo jej głównym celem była walka z rosyjskimi zaborcami. W jej szeregach w okresie "maksymalnej wydajności" było ok. 50000 żołnierzy (być może się mylę), jednak słabo uzbrojonych i stosunkowo słabo wyszkolonych. Głównym zadaniem POW była oczywiście walka dywersyjna oraz pomniejsze akcje sabotażowe, dopóki nie zaczęła odgrywać istotnej roli w tworzeniu nowej siły zbrojnej w odrodzonej Polsce pod koniec swego istnienia w 1918r. Piłsudski zawsze oprócz Legionów trzymał POW jakby "w rezerwie" i również przywiązywał do niej wielką wagę, o czym świadczą chociażby stanowiska piastowane później przez jej dowódców (E. Rydz- Śmigły, Jędrzej Moraczewski, A. Koc itd.).
Struktura organizacji w Królestwie opierała się przede wszystkim na organizacjach lokalnych, usytuowanych głównie w małych miasteczkach i na wsi. Nad organizacjami lokalnymi władzę sprawowały Komendy Obwodowe, usytuowane w miastach powiatowych, a nad tymi z kolei Komendy Okręgowe, mające swoje siedziby w byłych miastach gubernialnych. Najwyższym szczeblem terenowym były Komendy Naczelne, dla Królestwa odpowiednio: nr 1 w Warszawie (dla okupacji niemieckiej) i powołana 8 października 1918 r. nr 4 w Lublinie (dla okupacji austrowęgierskiej). Działalnością konspiracyjną w Galicji kierowała powołana jesienią 1917 Komenda Naczelna nr 2 w Krakowie. Działalnością w cesarstwie rosyjskim (w Rosji i na Ukrainie) kierowała powołana wiosną 1918 Komenda Naczelna nr 3 w Kijowie. Pod koniec października 1918 roku struktura organizacyjna POW przedstawiała się następująco: Komenda Główna z siedzibą w Krakowie komendant główny płk E. Rydz-Śmigły oraz szef sztabu mjr Julian Stachiewicz:
-Komenda Naczelna nr 1 w Warszawie (komendant Adam Koc), której podlegały okręgi: I Warszawa(prowincja), Ia Warszawa (miasto), II Łódź, III Siedlce, IV Łomża, V Pułtusk, VI Płock, VII Włocławek, VIII Kalisz, IX Częstochowa, X Podlasie. W stadium organizacji znajdował się samodzielny okręg wileński.

-Komenda Naczelna nr 2 w Krakowie (mjr Władysław Bończa-Uzdowski), której podlegały okręgi: Kraków, Lwów, Podkarpacie.

-Komenda Naczelna nr 3 w Kijowie (Leopold Lis-Kula), której podlegały komendy okręgowe: w Kijowie(Okręg "A"), Odessie ("B"), Płoskirowie ("C"), Żytomierzu ("D"), Winnicy ("E"), Równem ("F"), Mińsku ("G"), Moskwie ("L"), Charkowie ("M"). Struktura w KN nr 3 miała charakter wyspowy -koncentrowała się wyłącznie w skupiskach ludności polskiej.

-Komenda Naczelna nr 4 w Lublinie (mjr Stanisław Burhardt-Bukacki), której podlegały okręgi: V piotrkowski, Vb będziński, VI kielecki, VIa miechowski, VII radomski, VIII lubelski, VIIIa zamojski.

Istniał Centralny Oddział Lotny oraz oddziały lotne we wszystkich Komendach Naczelnych i wszystkich okręgach działających na ziemiach polskich - pełniły one funkcję oddziałów dywersyjnych. Okręgi dzieliły się na obwody i podobwody. Oddziały zorganizowano w nich w sekcje, plutony i kompanie.

Najsłynniejsze akcje POW to m. in akcja pod Bąkowcem - 12 października 1918 r. pod Bąkowcem koło Radomia w wyniku akcji ekspropriacyjnej na pociąg dokonanej siłami Oddziałów Lotnych KN 1 i KN 4 oraz okręgu Radom zdobyto sumę 1800000 koron.
czy chociażby rozbrajanie Niemców po I WŚ:D

No, wspomogłem się troszeczkę Wikipedią:) W razie błędów proszę o korektę, o ile ktoś w ogóle raczy zajrzeć na ten temat



jej celem była walka z rosyjskimi zaborcami
Rodzajem działalności POW był także wywiad wojska rosyjskiego. Zajmował się tym żeński oddział POW, który składał się głównie z członkiń Związków i Drużyn Strzeleckich. Te odważne kobiety dostarczały dane kurierkom I Brygady, które przewoziły informacje do sztabu Józefa Piłsudskiego.
Walka z rosyjskim zaborcą była najcięższym okresem działalności POW. Zakończyła się ona w momencie, kiedy Warszawę zajęli Niemcy. Wówczas to właśnie zmieniły się priorytety dla tej organizacji. Rozpoczęto pełną mobilizację wobec kolejnego zaborcy. W tym okresie mamy wielką mobilizację młodzieży polskiej, która skupiała się w szeregach POW. Aby rozszerzyć prace wojskowe jak i przygotowawcze również na starsze społeczeństwo, organizacja zorganizowała "Pomocnicze Komitety Wojskowe" i towarzystwo "Piechur". Zostały one wkrótce zalegalizowane przez władze niemieckie, a tym samym stały się przykrywką pracy wojskowej. Rozpoczęcie przeciw-niemieckiej działalności doprowadziło, po wycofaniu się z I wojny Rosji, do internowania oficerów i represji wymierzonych wobec POW. Aresztowany został wówczas Piłsudski. Jednak im gwałtowniejsze ataki przeciw POW organizowano, tym gwałtowniej organizacja ta rozwijała się.
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • dagmara123.pev.pl
  •