wika
Wśród zakonów rycerskich, jakie najczęsciej są wymienianie, to templariusze, krzyżacy i joanici. Mało znanym zakonem rycerskim był zakon Calatrava.
Powstał on w Kastylii w XII wieku w czasie walk z muzułmanami. Był to zakon oparty na regule cyterskiej, można powiedzieć, militarna gałąź cystersów.
Calatrava (Qalat Rawaah) to arabska twierdza. W 1147 roku Alfons VII odbił ją z rąk muzułmańskich, nie mogąc jednak zapewnić skutecznej obrony przed napierającymi muzułmanami przekazał twierdzę templariuszom. Ci jednak, po 10 latach walk, w 1157 roku, zamek opuścili.
Wówczas doszło do spotkania opata cystersów Ramona Sierry i Diego Velasqueza z królem. Cystersi poprosili o przekazanie im twierdzy i zapewnili, że będą jej bronić. Załogę zamku stanowić mieli świeccy bracia cysterscy, pełniący w zakonie pomocnicze funkcje.
W 1187 roku zakon Calatrava uzyskał regułę, kórą zatwierdził Grzegorz VIII. Była to reguła cysterska, zmodyfikowana, dlatego członkowie byli zobowiązani do zachowania milczenia w refektarzu, dormitorium oraz oratorium. Przez 4 dni w tygodniu musieli pościć. Kilkanaście razy dziennie musieli odmawiać modlitwę Ojcze nasz. Spać mieli w zbroi. Za ubiór miał im służyć biały płaszcz ze szkarłatnym krzyżem.
W 1195 roku po bitwie pod Alarcos (18 lipca) zakon zostaje rozbity przez siły muzułmańskie. Niedobitki znalazły schronienie w klasztorze w Cirvelos, gdzie nastąpiło odbudowanie zakonu. W 1198 roku odnieśli zwycięstwo nad muzułmanami pod Salvatierra. W 1212 odzyskana została Calatrava, a w 1216 znów stała się siedzibą zakonu.
Zakon rozszerzał swoje wpływy, dysponował majątkami ziemskimi i licznymi twierdzami. Nie podlegał żadnej władzy świeckiej, a w zakresie religijnym podlegał opatowi cysterskiemu z Morimond oraz papieżowi.
Od końca XIII wieku dochodzi do wewnętrznych napięć w hierarchii, wybierani są podwójni mistrzowie zakonu, a w wieku XIV i XV wyraźnie zaznacza się wpływ władców Kastylii na wybór wielkiego mistrza.
W szczytowym okresie rozwoju zakon władał 56 komandorii. Władzę rozciągał nad 64 wsiami i 200 tysiącami ludzi. Roczny dochód zakonu to blisko 50 tysięcy dukatów. Niezależność oraz bogactwo zakonu budziło niechęć monarchii do zakonu. W 1487 roku zakon utracił niezależność polityczną, na mocy porozumienia zawartego pomiędzy królem a papieżem, został podporządkowany koronie.
W 1838 roku zakon podjął decyzję o sekularyzacji, a wraz z nią utracił swoje ziemskie majątki. Ponieważ ta decyzja nie była przyjęta przez wszystkich, zakon przetrwał do dziś, a godność wielkiego mistrza zakonu pełni dziś król hiszpanii Jan Karol
Spać mieli w zbroi.
Jakoś sobie tego nie wyobrażam
A jak przetrwali okres Napoleoński? dokonałem pewnego skrótu dziejów, natomiast w okresie napoleońskim oni już właściwie się nie liczyli.
Zdziwiła mnie bardzo późna sekularyzacja tego zakonu. A już zupełnie nie wyobrażam sobie jak się uchowali podczas okupacji francuskiej...
W 1808 roku ich dobra zostały sknfiskowane z polecenia i na rzecz Józefa I. W roku 1814 zakon był restaurowany, by ostatecznie uloec sekularyzacji, jak to napisałem wyżej.
W 1838 roku zakon podjął decyzję o sekularyzacji, a wraz z nią utracił swoje ziemskie majątki. Ponieważ ta decyzja nie była przyjęta przez wszystkich, zakon przetrwał do dziś, a godność wielkiego mistrza zakonu pełni dziś król hiszpanii Jan Karol
Czyli oni się sekularyzowali, ale nadal istnieją? Trochę to dziwne -> skoro utracili już te wszystkie majątki i NIE ISTNIEJĄ to jakim cudem Jan Karol jest wielkim mistrzem? Czy godność wielkiego mistrza jest dziedziczna (tj. czy następnym wielkim mistrzem będzie książe Filip)?
Czyli oni się sekularyzowali, ale nadal istnieją? Trochę to dziwne
nic w tym dziwnego, podobnie było z krzyżakami, mimo sekularyzacji i przejścia na protestantyzm w roku 1525 zakon istnieje do dziś. Nie wszyscy bowiem pogodzili się z taką decyzją wielkiego mistrza. Zmienił się jednak cel zakonu.
podobnie było z krzyżakami, mimo sekularyzacji i przejścia na protestantyzm w roku 1525 zakon istnieje do dziś.
W ostatnie wakacje odwiedziłem siedzibę zakonu w Wiedniu i wygląda na to, że wciąż ma się dobrze :D
Z Wielkim Mistrzem nie rozmawiałem bo miał akurat gościa :?
Wracając do zakonu Calatrava wciąż zastanawia mnie jak mógł on tak długo utrzymać w posiadaniu swoje włości? 1808 rok to nawet na Katolicką Hiszpanię niezłe osiągnięcie.
PS. Jednak miałem nosa że Napoleon musiał w naturalny sposób zagrozić istnieniu zakonu - przecież to własnie w 1808 roku wkroczył on do Hiszpanii.
Ja tylko w sprawie zbroi :) popatrzcie panowie na rok powstania zakonu to jest XII w. czyli "zbroja" to tak na prawdę pancerz - kolczuga. Nie miałem na sobie jedynie kolczych nogawic (no i hełmu rzecz jasna) ale wyspałem się całkiem nieźle - to naprawdę nie boli i nie przeszkadza.
Należy wspomnieć o dwóch największych zakonach rycerskich powstałych na Półwyspie Iberyjskim: Zakonie Calatrava i Zakonie Alcantara. Ten pierwszy został utworzony przez opata Rajmunda Serrata z cysterskiego opactwa Fitero w 1158r. w Kastylii w celu obrony zamku Calatrava przed Maurami. Różniło go od innych zakonów rycerskich to, że jako jedyny nie żądał potwierdzenia pochodzenia rycerskiego od zakonników, a jego członkowie byli jednocześnie zakonnikami cysterskimi. Drugi zaś zakon został założony w 1157r. przez dwóch braci: Suareza i Gomeza z Salamanki; początkowo nazywał się zakonem św. Juliana z Pereiro – nazwa uległa zmianie po unii z zakonem Calatrava w 1218r., na mocy której zakonnicy św. Juliania otrzymali zamek Alcantara; przejęli wtedy również regułę cysterską (początkowo korzystali ze zmodyfikowanej do własnych potrzeb reguły benedyktyńskiej).
W XV w. obydwa te zakony zostały połączone z Koroną Hiszpańską, a ich Wielkimi Mistrzami byli przeróżni władzy hiszpańscy (i nie tylko) - np. Karol V Habsbur (Karol I Hiszpański), czy Ludwik Burbon.
PS. Jeżeli umieściłem temat w nieodpowiedniej kategorii, to przepraszam. Jest on przecież poniekąd związany z krucjatami ;D