wika
Tu zdobędziecie nieco informacji o broni białej. Zacznę od ogólnego opisu mieczy.
Miecze, w zależności od rozmiarów i wagi dzielimy na:
- "jedynki" ( miecze jednoręczne ) - większość z nich ma ok. 1,20 metra długości i waży ok. 2 - 3 kg.
- "półtorki" ( miecze póltoraręczne ) - większość z nich ma ok. 1,60 metra długości i waży ok. 5 kg.
- "dwójki" ( miecze dwuręczne ) - mogą mieć do 2 metrów długości i ważyć 8 kg.
Nazwa "jedynka" pochodzi od tego, iż trzyma się ją jedną ręką. W związku z tym, część rycerstwa używa również tarczy. Inni preferują walkę dwoma "jedynkami" lub pomagają sobie, również jednoręcznym, toporem ( można przechwycić i zablokować broń przeciwnika ). "Jedynki" są najkrótszymi mieczami, ale dają większą możliwość obrony i ruchu.
"Półtorka" to skrócona nazwa miecza półtoraręcznego. Jest on dłuższy od "jedynki", co przemawia na jego korzyść. Jego zaletą jest również to, że można go trzymać zarówno w jednej ręce ( np. z tarczą, ale bardziej męczące ), jak i w dwóch ( większa siłą uderzenia ). Ich wadą jest jednak mniejsza mobilność.
"Dwójki" są mieczami dwuręcznymi. Są najdłuższe i najcięższe. Ich rozmiar i waga sprawiają, że nie ma innego wyjścia - trzeba trzymać je dwoma rękami. Bardzo trudno również nimi zablokować ( zwłaszcza przy niewielkiej wprawie i sile ). W zamian, dają natomiast niesamowitą siłę uderzenia.
- "dwójki" ( miecze dwuręczne ) - mogą mieć do 2 metrów długości i ważyć 8 kg.
Waga 8 kilogramów nie wydaje się duża, szczególnie jak porównamy to sobie np. z dwumetrową rurą stalową, używaną w instalacjach wodociagowych. Wiekszą trudność sprawia zapewne manewrowanie tak długim przedmiotem - czy w rękojeści takiego miecza znajdował się jakiś przeciwciężar?
No i jak taki miecz nosić - u pasa to będzie raczej problem, więc jego miejsce podczas przenoszenia to plecy? W tamtych czasach ludzie byli niżsi niż obecnie, więc przy długości 2 metrów był to zapewne spory problem...
Z tego co wiem, dwójki były rzadkie w użyciu, właśnie dlatego, że były niezbyt poręczne. A co do transportu, mogę jedynie snuć domysły. Przypuszczam, że część z nich nosiła go na plecach ( na "zmniejszenie" długości miecza pozwalało ukośne jego, w tym wypadku nie używano pochew ), inni mogli przytroczyć go do juków na koniach lub wozach ( a zabrać dopiero przed bitwą ). Po prostu nie mam żadnej konkretnej wiedzy na temat transportu.
Co do zaś długości miecza, trzeba zauważyć, że 2 metry miał cały miecz od początku rękojeści do końca ostrza. Dodatkowym elementem był jelec, który zapobiegał ześlizgiwaniu się miecza przeciwnika po broni walczącego, ułatwiając jednocześnie utrzymanie miecza w równowadze. Istnieją też pewne różnice w długości, gdyż jest to tylko średnia, są miecze nieco krótsze. Poza tym jak się okazuje, miecze nie były tak ciężkie jak podałem. Dzisiaj przeczytałem, że miecze dwuręczne to tylko ok. 3,5 kg, natomiast pozostałe jeszcze lżejsze. To również sprzyja łatwiejszemu utrzymaniu broni.
Co do zaś długości miecza, trzeba zauważyć, że 2 metry miał cały miecz od początku rękojeści do końca ostrza.
Właśnie wyczytałem że ceremonialny miecz Księcia Walii Edwarda miał 226 cm długości.
W bitewnym ścisku dominujacym sposobem zadawania ciosów było skośne cięcie wyprowadzane znad głowy, przed którym podobno trudno było się obronić nawet wtedy gdy miecz był tępy
Nie stosowano natomiast takich mieczy podczas turniejów rycerskich ze względu na duże ryzyko obrażeń.
Wizualnie atrakcyjnie prezentuje sie miecz dwuręczny z falistym ostrzem typu flamberg:
Troszeczkę korekt.
Miecze jednoreczne z XV wieku ważyły od 700 gramów do ok 1500 gramów
Miecze "półtoraręczne" około 2000 gramów
Miecze bitewne dwureczne z XVI wieku ważyły pzeciętnie 5000 gramów. ( jeden ze znanych mi zachowanych egzemplarzy wazy 3500 gramów przy wielkości 180 cm )
Miecz półtoraręczny to nic innego jak miecz używany przez rycerswto do walki konnej. Dlatego posiadał nieco dłuzsze ostrze ( aby dosięgnąć piechura na ziemi ) oraz nieco przedłużoną rękojeść ( aby nie wiekszać masy przeciwwagi przesunięto środek ciężkości)
Co do walk i "mobilności" ostrzy radziłbym się nie wzorowac na popularnych wzorcach. Miecze dwuręczne były używane w bitwach w XVI wieku prze formacje niemieckie i szwajcarskie.
Walka 2 brońmi przeciw komuś z jedynką i tarczą, półtorką lub dwójką mija się z celem. Mieczem nie można zablokować cięcia "przełamującego" zadawanego z pełnego ramienia, lub obydwu rąk. ( testowane na własnej skórze )
Pozdrawiam
CzepMiś
Witam!
Proszę nie używać słowa "półtorak" i nazywać rzeczy po imieniu - miecz długi, miecz krótki. Miecze długie ważyły maksymalnie 2,2kg a zazwyczaj 1,2 - 1,5kg i miały około 120cm długości, miecze krótkie razem z rękojeścią zwykle miały 100cm, miecz wielki niemieckiej piechoty - eksponat muzealny ma 165cm długości owszem są takie po 180 a nawet 220 ale te ostatnie to broń paradna Walka dwoma broniami to rapier + lewak albo ad&d fantasy, nie stosowana w średniowieczu, przykro mi
Przykład, o którym wspomniałeś jest rzeczywiście niemożliwy do spełnienia w średniowieczu, bo rapier pojawia się dopiero w XVI wieku.
Miło, że zauważyłeś Podobno, (to nie moja bbajka, alemożna potraktować jako ciekawostkę) najwyższym stopniem wtajemniczenia w szkole szermierczej (w tajemniczości szermierki przodowali Hiszpanie) była sztuka walki dwoma rapierami :D
[ Dodano: Nie Lip 02, 2006 9:53 pm ]