wika
Książę krakowski w 1243-1279 i jeden z lepiej znanych władców Polski, syn Leszka Białego i księżniczki ruskiej Grzymisławy. Po zamordowaniu jego ojca księżniczka Grzymisława,przyjęła tytuł ductrix Cracoviae et Sandomiriae, a z czasem też - ducissa Poloniae, naśladując mężowskie pretensje do zwierzchnictwa nad całą Polską.
Grzymisława i jej małoletni syn otrzymali księstwo sandomierskie. W 1233 oboje zostali zwabieni i uwięzieni przez Konrada Mazowieckiego, według źródeł Konrad miał osadziłć Bolesława i jego matkę na zamku w Czersku, a później w Sieciechowie, skąd udało im się uciec. Przywrócono im księstwo sandomierskie, lecz zmuszono ich do zrzeczenia siępraw do Krakowa. Po dwuletniej nieobecności w Polsce Bolesłąw wrócił by wziąć udział w walkach przeciwko Konradowi Mazowieckiemu, i zwyciężywszy jego wojska pod Suchodołem zaczął się tytułować księciem krakowsko-sandomierskim i objął ojcowiznę bez ziemi łęczycko-sieradzkiej i tzw. kasztelanii zapilickich.
Wspierał króla węgier Belę IV Przemysławem Ottokarem II, w wyprawie na Morawy (1253 r.) i wojnie z 1260 r. Podczas drugiego najazdu mongolskiego(1259-1260) opuścił jednak swe księstwo. W 1264 r. odniósł zwycięstwo w wyprawie przeciw Jaćwingom.
Pojął za żonę córkę króla Węgier Beli IV, Kingę. Jako władca lokował wiele miast, min. Kraków (1257 r.), Bochnę (1253 r.), Jędrzejów (1271 r.), sprowadził do Krakowa franciszkanów, a także usprawnił działanie żup solnych, reformująch ich struktury administracyjne.
Koleżanka Wipsania i kolega Trombocyt zapewne chętnie przybliżą nam postać tego króla, przypomną dokonania, dokumenty i przedmioty, które po sobie pozostawił, i pomogą ocenić jego postać.
Koleżanka Wipsania i kolega Trombocyt zapewne chętnie przybliżą nam postać tego króla,
Wstydliwy był księciem krakowskim, nie koronował się na króla.
Co prawda, współpraca z Czechami nie wyszła nam na dobre (pod Suchymi Krutami, Małopolanie ponieśli duże straty), lecz nie był to zły władca. Przede wszystkim Małopolska za jego rządów rozwijała się gospodarczo, lokował miasta itp. Także za jego rządów, w 1253 r. kanonizowano biskupa Stanisława ze Szczepanowa, którego ogłoszono patronem Polski. Dzięki temu powstała idea o zjednoczeniu ziem polskich, tak jak połączeniu się wszystkich członków biskupa. Jednak Bolesław zaciągał duże pożyczki u swojej żony, Kingi. Pożyczki te wykorzystał na spłacenie zaległego żołdu rycerzom małopoloskim, a skarb akurat był pusty. Długów nigdy nie spłacił, więc nadał żonie na własność ziemię sądecką. No i Tatarzy nie odnieśli tak wielkich sukcesów jak w 1241 r.